Cisza (o czym) w wyborach mieszkańców. Kulturowa pustka? Pomimo bogactwa. Dlaczego!

„Iusiurandum patri datum
usque ad hanc diem ita servavi”

Tutaj pamięcią i tożsamością sięgam ponad 170 lat

Jutro pójdziemy do urn. Dzisiaj cisza wyborcza, aż dźwięczy. 

O czym milczymy? Jako mieszkańcy-wyborcy polskich gmin. Pewnie najwięcej o wspólnocie, która wpisana jest w artykuł pierwszy ustawy samorządowej. O pamięci i tożsamości? Chyba tak. No bo najwięcej się mówi o pieniądzach (inwestycjach, funduszach, planach na materialne przedsięwzięcia). Tak sobie też porozmawialiśmy z synem (przełomowego rocznika '89), bo właśnie przyjechał z rodziną - dużą rodziną - ze Szkocji. Z historycznego miasta Szkotów (Celtów, Brytów, Anglosasów) - Edynburga. Btw. niedaleko ich rodzinnego, pokoleniowo, miejsca zamieszkania miał swój dom sławny autor młodzieżowych bestsellerów wszechczasów, Robert Louis  Stevenson, ten od Wyspy skarbów, Porwanego za młodu, Doktora Jekyll i pana Hyde, skądinąd uważany za głównego reprezentanta neoromantyzmu w literaturze brytyjskiej.

Przyszłość człowieka zależy od kultury. Pieniądze, inwestycje, fundusze mają stwarzać lepsze warunki do zwyczajnego-twórczego życia człowieka w rodzinnych łańcuchach pokoleń. Bo gdyby miały być głównie dla egoistów, karierowiczów, hedonistów życiowych - to nie warto. Kultura to „wszystko, czym człowiek doskonali i rozwija wielorakie uzdolnienia swego ducha i ciała; stara się drogą poznania i pracy poddać sam świat pod swoją władzę; czyni bardziej ludzkim życie społeczne tak w rodzinie, jak i w całej społeczności państwowej przez postęp obyczajów i instytucji; wreszcie w dziełach swoich w ciągu wieków wyraża, przekazuje i zachowuje wielkie doświadczenia duchowe i dążenia na to, aby służyły one postępowi wielu, a nawet całej ludzkości” (Sobór Watykański II).

O rozwoju (postępie) człowieka w świetle nauk o pamięci i tożsamości można by i trzeba rozmawiać długo, na ile jesteśmy oczytani, zainteresowani, na ile mamy jaką taką świadomość siebie, Ojczyzny-ojcowizny i spraw człowieka na ziemi. CZLOWIEK TO TEN, KTO ZNA SIEBIE. Geniusz zaś to ten, kto przemyślał własne dzieciństwo. Ot, co. Można także całe życie być populistą, płaskoziemcą, dumnym ignorantem, może wręcz wtórnym analfabetą. Wolnoć Tomku, w swoim domku. Byle polska wieś zaciszna, byle polska wieś spokojna (dramat narodowy, Wesele). 

Samorządowcy biorą odpowiedzialność za rozwój swoich gmin, czyli wspólnot mieszkańców i zamieszkałe (kolonizowane przez siebie i swoje rodziny) terytorium. Tak mówi ustawa samorządowa, konstytucja dla nas wszystkich, bo wszyscy tworzymy z mocy prawa wspólnoty samorządowe. Wspólnota jest najbardziej filozoficznym pojęciem w tym zakresie. Dla wielu, aż teologicznym. Wspólnoty nie można zadekretować. Można ją odkryć i przyjąć jako dar. Na zasadzie wspólnego zamieszkiwania jakiegoś terytorium, poglądów na życie i różne dziedziny ludzkiej działalności. Do życia i funkcjonowania we wspólnocie zmusić nie można. Wspólnota domaga się wolności, zwłaszcza co do aspektów istotowych i konstytutywnych całej otaczającej nas rzeczywistości.

Filozofią interesuje się niewielu. Ale życiem we wspólnocie samorządowej - powinniśmy wszyscy. Wiedzę można dzisiaj rozwijać na tysiąc sposobów (nb. kształcenie ustawiczne). Samorząd gminny ma do tego nie tylko nakaz ustawą nałożony, ale i zagwarantowane ustawą instrumenty (budżet, obiekty komunalne, strony internetowe, wydawnictwa itd. itp.). Na terenie gmin działają przeważnie także placówki oświatowe i kulturalne, parafie, stowarzyszenia... Trzeba tylko chcieć i... rozumieć misję, za jaką się wzięło zobowiązanie (nb. ślubowanie) i odpowiedzialność. 

Motywowany dzisiejszą ciszą wyborczą sięgnąłem do Internetu. Wpisywałem prościutkie hasła do wyszukiwarki: ustawa samorządowa, wspólnota samorządowa, kapitał społeczny, pamięć, tożsamość, kultura...

Nie wszystkie artykuły zdążyłem (byłem w stanie) zgłębić, ale odczytałem choć ich streszczenia. Mogę powiedzieć, że jest to wiedza na poziomie wikipedii. Poniżej przedstawiam jej kompendium.

Od razu natrafiłem na postać francuskiego socjologa, antropolog i filozofa, Pierre Bourdieu. Zajmował się przede wszystkim problematyką z zakresu teorii socjologii, socjologii kultury i wychowania. Jego koncepcja różnych kapitałów uznawana jest za jedną z najważniejszych i najbardziej oryginalnych koncepcji socjologiczno-antropologicznych w historii (ponieważ podjęła wątki, których wcześniej socjologia dotykać nie potrafiła). 

Pierre Bourdieu wymienia trzy formy kapitału, które mogą determinować pozycję społeczną ludzi: kapitał gospodarczy, społeczny i kulturowy. Wszystkie formy kapitału są zbywalne, mogą być inwestowane i przynosić „zyski”, w efekcie wpływają na jednostki i grupy i ich miejsce w strukturze społecznej (gminnej... aż po ogólnokrajowo-narodową i globalną).  

Kapitał społeczny to zbiór zasobów (aktualnych i potencjalnych), które wynikają z relacji i interakcji między ludźmi w społeczeństwie i organizacji/ach. W skład kapitału społecznego wchodzą czynniki takie jak normy społeczne, wartości, zaufanie i sieci społeczne. Te zasoby należą się jednostce lub grupie z tytułu posiadania trwałej, mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanej sieci relacji, znajomości, uznania wzajemnego, lojalności i solidarności. Wszystkie te zasoby powinny znaleźć wyraz w samoorganizowaniu się i samorządności. Kapitał społeczny i zaufanie społeczne pełnią bardzo istotną rolę w funkcjonowaniu instytucji publicznych, stanowią istotę społeczeństwa obywatelskiego.

Jeśli, kochana czytelniczki i czytelniku, wydaje ci się to zbyt teoretyczne, dalekie od twoich życiowych potrzeb, to dam jeszcze jeden fragment, o związku kapitału społecznego (i dwóch pozostałych) na twoje i moje zdrowie psychiczne. Czyli także na dobrostan i zdrowie psychiczne naszych dzieci (w rodzinie, szkole, gminie, parafii...).

"Liczne badania - w tym nad zdrowiem psychicznym młodzieży szkolnej - analizują skutki codziennego wpływu różnych form kapitału na zdrowie populacji, w szczególności na zdrowie psychiczne.  Podstawowe pytanie badawcze brzmi: w jaki sposób różnorodne formy kapitału wpływają na powstawanie chorób psychicznych młodzieży? W koncepcji Bourdieu, czynniki społeczne odgrywają istotną rolę w powstaniu chorób, znajdują się u korzeni schorzeń psychicznych, które są najczęściej wymieniane i doświadczane przez młodzież szkolną." 

Zdrowie psychiczne (według WHO) to „stan dobrego samopoczucia, w którym człowiek wykorzystuje swoje zdolności, może radzić sobie ze stresem w codziennym życiu, może wydajnie i owocnie pracować oraz jest w stanie wnieść wkład w życie danej wspólnoty... Zespoły zachowań, sposoby myślenia, czucia, postrzegania oraz innych czynności umysłowych i relacji z innymi ludźmi, są normalną/codzienną składową uniwersalnych ludzkich doświadczeń i mogą być zarówno źródłem rozwoju, jak i cierpienia lub utrudnień w indywidualnym funkcjonowaniu dotkniętej nimi osoby” (z: Agnieszka K. Choińska, Zastosowanie koncepcji kapitału Pierre’a Bourdieu do klasyfikacji czynników społecznych wpływających na zdrowie psychiczne młodzieży szkolnej).

Pamięć i tożsamość należą do zasobów wspólnoty lokalnej (i w ogóle). Mają zatem również wpływ na dobro-poczucia-stanu-bytu życiowego mieszkańców. Wpływają na wychowanie człowieka świadomego swojego miejsca w historii i kulturze, kształtują wyobraźnię, ukierunkowują wyżej, głębiej, dalej  aspiracje oświatowe... Mamy przecież w tych zasobach Sobieskich z chwalebną sceną 10-letniego Michała przemawiającego przed królem Poniatowskim przy odsłonięciu pomnika w Łazienkach króla Jana III, bohatera Polski i Europy i Norwida Wieszcza i nauczyciela narodowego i 19-letniego Czerwińskiego z Virtuti Militarii za akcję pod Korosteniem i AK działające na naszym terenie w czasie wojny i Solidarność RI z 3 Maja 1981 roku... i Rzeczpospolitą Norwidowską w szkole, gminie, parafii i Mazowszu. W naszych rękach i w dobrej woli wszystkich samorządowych mieszkańców i organów jest zdrowie, albo choroby w wymiarze jednostkowym i społecznym, życie w rozwoju, lub śmierć ideałów. Także ideałów zapisanych ustawowo i konstytucyjnie.

W wielkiej ciszy wyborczej i samorządowej Strachówki wynotowałem sobie jeszcze parę fragmentów i ich źródła.

- "Celem artykułu jest próba skatalogowania zbioru wartości kojarzonych z samorządem terytorialnym w Polsce.

Na przestrzeni dwóch dekad funkcjonowania samorządności w Polsce nastąpiły przeobrażenia w katalogu podstawowych wartości samorządu terytorialnego. W pierwszych dziesięciu latach, gdy budowano fundamenty samorządności w Polsce, najważniejsze były podstawowe, ustrojowe wartości, tj. wolność, równość czy powszechność. W drugim natomiast ustąpiły one miejsca wartościom fundamentalnym dla rozwoju samorządu terytorialnego takim, jak: więzi lokalne, poczucie wspólnoty, kapitał społeczny, inkluzja polityczna, czy wreszcie społeczeństwo obywatelskie" (tutaj) 

- "część artykułu skoncentrowana jest na poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o rolę miejsca, w którym się żyje, w kształtowaniu poczucia tożsamości człowieka... naukowcy zwracają uwagę na fakt kreowania, konstruowania tożsamości oraz możliwość wpływania na jej kształt. Tożsamości nie dostaje się ani w prezencie, ani z wyroku bezapelacyjnego; jest ona czymś, co się konstruuje i co można konstruować na różne sposoby. Te spostrzeżenia odnoszą się do współczesności i wyzwań, które stawia ona przed człowiekiem. Akcentowane są więc zmienność tożsamości oraz możliwości wyboru jej treści – elementów ważnych dla każdego z nas w danym kontekście czasoprzestrzennym i społecznym. Wskazywane są również dwie przeciwstawne tendencje: do rozproszenia tożsamości i wtedy mówi się o jej kryzysie – oraz do budowania tożsamości, także tych „dających poczucie bezpieczeństwa i zakorzenienia w szybko zmieniającym się społeczeństwie” (tutaj)    

- W literaturze występują różnorodne podejścia do definicji regionu...definicja socjologiczna kładzie nacisk na: tożsamość kulturową, która leży u podstaw istnienia regionu i społeczności lokalnej; poczucie tożsamości...” (tutaj)

"Wykorzystanie wątków pamięci podczas kampanii wyborczych ma ogromny potencjał polityczny. Przypomnienie historii gminy może przyczynić się do powodzenia działań agitacyjnych, dzięki czemu problematyka pamięci o przeszłości pojawia się w strategiach wielu komitetów wyborczych. I choć problem wykorzystania wątków pamięci przed wyborami można by rozpatrywać przez pryzmat poszczególnych szczebli wyborczych, w artykule zaproponowano węższą perspektywę. Celem niniejszego tekstu jest przedstawienie problematyki przywoływania pamięci – za pomocą narracji pamięci i upamiętniania – w wyborach samorządowych" (tutaj)

PS.1

Miesiąc temu pisałem w poście na ten sam temat. O bogactwie kulturowym gminy, czyli o skarbach, które są w naszych zasobach (wspólnoty samorządowej), ale na które nie ma zapotrzebowania. Przeciwnie. Ciągle ton w życiu społecznym nadają ci ci, którzy chcieliby to wszystko wymazać, zachlapać błotem wrogości i zapomnienia. Klasowo-ludowy popeerelizm, z wyparciem solidarnościowej tradycji walki o wolność, godność, polskość?? Z tradycyjną religijnością Katoli-Patoli?! Gdzie są Europejczycy i inteligencja katolicka?? :-(

"Za miesiąc odbędą się wybory samorządowe - przedłużonej VIII kadencji - ale czy sięgną głębszych tematów, z poziomu pamięci i tożsamości?? Chyba nie. Ciągle dominuje specyficzny materializm, sięganie po fundusze (krajowe i europejskie) i inwestycje, sprawy infrastruktury itp. Kultura jest ciągle sierotką Bożą. Taką mentalność ukształtował PRL, postkomunizm i katolicyzm ludowy. 

W Strachówce - z pewnością nie tylko - nawet Kościół uczestniczy w deformacji lokalnej tożsamości. I stał się jej rzecznikiem, co widać było szczególnie w pseudokatolickim PiS-KEP-ustroju (2015-2023). To jest drażliwy, a nawet wybuchowy temat dla polskich katoliczek i katolików. Próbują się z nim mierzyć tęgie głowy w nauce, kulturze, także w Kościele. Dużo pisze "w temacie" redaktor dr Terlikowski" (tamże).

PS.2

Wierzę, że kiedyś narodzi się takie pokolenie, które odkrywając bogactwo pamięci i tożsamości - swojej i gminy/regionu - zechce służyć wspólnocie samorządowej, narodowej i ludzkości w wieczne zachwycony prawdą, która JEST.

***

o ustawie samorządowej

jest ustawa o tym

dlaczego nie ma wierszy

czego nie widzą jeszcze poeci

i brak o niej piosenek

 

coś w niej jest takiego

żeby pisać wiersze i śpiewać piosenki

ustawy są prawem

w nich tak prawa jak i obowiązki

wzorem najwyższym konstytucja

i tu jest ambaras

że jej nie znamy

tak jak Amerykanie

skądinąd czerpiemy patriotyzm

nie jest pokarmem codziennym Polaków

wyznaczając drogi i cele wspólnocie

każdej

w której żyje i rozwijać się ma człowiek

się ma

ale tak się nie dzieje nam

i miłości mojej

farmaceuta ma ustawę farmaceutyczną 

nauczyciel i dyrektor mają swoje

o systemie oświaty

są ustawy o zawodach prawniczych

i tak dalej dalej każda instytucja

a niech spróbują ją łamać

polecą gromy głowy stanowiska

bo przecież mają strzec ładu

jaki przemyślał i zapisał człowiek

kulturą w prawie

dla dobra prawdy piękna życia

wszystkich ludzi bonae voluntatis

o czym zatem jest ustawa samorządowa

wypada znać choć jak przykazania

     (sobota, 6 kwietnia 2024, g. 14.32)

*** 

ich Polska

    /wójtowi Piotrowi Orzechowskiemu/

sarny chodzą po Ogrodzie rano

przychodzą się posilić z lasu

pies przed domem im nie przeszkadza

a one jemu ani kotu

niedawno dzwoniła pani prokurator z IPN

chciała rozmawiać o Kazimierzu Jackowskim

i jego katyńskiej gehennie

przed nią tu przyjechał dwa lata wcześniej

historyk z Prokuratorii Generalnej

zbierał materiały o Andrzeju Królu

po coś dla kogoś tu mieszkamy

Polska wraz z nami nie zginęła jeszcze

zjeżdżają się dzieci i wnuki

samorządnej Polski nie obchodzimy

nie tak samorządnej jeszcze

by odkrywać pamięć i tożsamość

ich Polska to czysty popeerelizm

bez większej świadomości i pytań

ot po wojnie ich ród się zaczyna

pamiętają może dziadka babcię

Polska przed nimi nie (za)istniała

od razu wskoczyła do Unii

europejskiej po pieniądze

Rzeczpospolita Norwidowska co to

choć jest tu szkoła o niej 

ze sztandarem i hymnem

wielka jest tajemnica edukacji

żeby zapytać o tożsamość

zapytać co to jest Ojczyzna

od Zenitu Wszechdoskonałości

Polski branej tęczą zachwytu

z Janem III pod Wiedniem

z królem przyszłym w więzieniu paryskim

wybawionym przyjaciółką ojca z Krakowa

Obiadów Czwartkowych fenomenem

potem z Konfederatami w Barze

i hymnem jaki im i nam ułożył Słowacki 

aż po Konstytucję3 Maja 1791 

i powstania w jej ducha obronie

wyszedłem nakarmić psa

spojrzałem z zewnątrz na nasz dom

z wielką werandą jak II RP

ale o tym PRL nie kazał uczyć

jeszcze w 1981 działa się tu Solidarność

były spotkania w starym domu

pod zielonym krzyżem z kłosów

na plakacie Rolników Indywidualnych

i zdjęcie u patronki w owym Ogrodzie

u Matki Bożej Annopolskiej (Murillo)

tego obecny samorząd się wyparł

ale ta ziemia pamiętać będzie

odnowiona duchem z milionami

na Placu Zwycięstwa w Warszawie

dzisiaj kościół jest PiS-ustrojowy

oni nazywają się katolicką partią

lecz rodzina i Polska mieszka też za granicą

powszechność powoli się (za)dzieje tutaj

może nadejdzie w przyszłych pokoleniach 

bo mnie staremu zostało z 10% życia

      (W. Sobota, 30 marca 2024, g. 7.53)

Aborcja, jako moje późne, ale obowiązkowe rozważania imieninowo-urodzinowe

"Pomiędzy dniem imienin i urodzin
bo Duch mną włada, choć ciało mdłe"

Laurki B.Prusa (1857nn) i mojej Babci Emilii z Jackowskich Kapaonowej (1883)

Muszę - to słowo wyraża siłę, która mnie napędza, do pisania tego tekstu. Wewnętrzna moc płynąca ze zrozumienia czegoś ważnego, tak w wymiarze społecznym, jak i osobowo-egzystencjalnym. Także najszerzej kulturowym, etycznym, prawnym... TAKIEGO ROZUMIENIA I UCZESTNICZENIA W  RZECZYWISTOŚCI, KTÓRE SIĘGA JEJ - I MOJEGO OSOBISTEGO - ASPEKTU ISTOTOWEGO I KONSTYTUTYWNEGO. Jestem, który jestem, jaki jestem, bo tak rozumiem świat i siebie. Gdybym nie dawał świadectwa owym aspektom istotowym i konstytutywnym umniejszałbym swoje istnienie (jako bytu osobowego, z którym nierozdzielnie złączona jest odpowiedzialność). To mój światopogląd, z wiarą i rozumem, które są zdolne poznawać i kontemplować prawdę.

I nie o aborcji jest ten tekst przede wszystkim, ale nade wszystko o ciąży. O ciąży osobniczej (nie zwierzęcej) i jej miejscu i znaczeniu w świecie ludzkiej kultury. Jest to tekst EKOLOGICZNY, o ochronie ludzkiej natury w świecie przyrody i kultury w granicach poznawalnego Kosmosu/Wszechświata.

Długo od wczoraj nastrajałem się do napisania pierwszego słowa. Wczoraj (19 marca) zrozumiałem konieczność tego zadania, w trakcie rozmów i lektur około-imieninowych, na świętego Józefa, mojego patrona, wybranego dla mnie przez Matkę i Ojca, 71 lat temu.

Dziubię po parę zdań dziennie, i to z trudem. I tylko wtedy, gdy najdzie na mnie jakieś światło w od-czuciu, refleksji, emocji... Nie mam niczego gotowego w głowie, prócz sensu danego całą osobistą drogą-prawdą-życiem! Ot, co - czyli samo-świadomego udziału w ludzkiej kulturze. To nie jest pisanie na zadany temat. To jest bardziej zapis-świadectwo stanu świadomości konkretnej osoby, przedstawiciela gatunku homo sapiens, Józefa K.

Aborcję rozumiem jako zabieg medyczny, przerywający/usuwający ciążę, z ważnych powodów. Z nieważnych, na tzw. żądanie - uważam za zbrodnię przeciwko człowiekowi, rozumowi, kulturze... i cywilizacji homo sapiens w Kosmosie. Cóż, trudne sytuacje się zdarzają, są nieoddzielne od ludzkiej natury, w której tkwią także przecież ułomności.

Nie jestem najmądrzejszy, ani nie mam, broń Boże, żadnych przewag moralnych, by pouczać i wywyższać swój punkt widzenia. MUSZĘ - NA MOCY INNYCH PRZESŁANEK. Muszę dawać świadectwo innego doświadczenia egzystencjalnego życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Innych nie mam - prócz własnych grzechów przeciwko godności/świętości innych osób.

Minął kolejny dzień czekania bardziej, niż zmuszania się do napisania kolejnych paru zdań. Idzie mi jak krew z nosa. Obym donosił tę ciążę. Na szczęście napędzają mnie - jestem wrażliwy/podatny - bardziej fakty niż teorie. Na koncie redaktora-doktora Terlikowskiego przeczytałem bliskie mi rozumienie rzeczywistości podmiotowej - "Wielki Poniedziałek przynosi nam - poza wieloma innymi elementami - także niezwykły traktat o ludzkiej pamięci, o tym, co zapamiętujemy i jak budujemy sobie obraz przeszłości, a także jak teraźniejszość rzutuje na to, co pamiętamy i co opowiadamy". 

Mam przed sobą liścik Ojca do Mamy napisany w dniu moich narodzin, który i po 70 latach dźwięczy jak dzwon powitalny na tym świecie.

***

"Legionowo, 30 marca 1953

Dzień narodzin naszego syna!

Kochana Helu!

W pierwszym rzędzie składam Ci najserdeczniejsze dzięki i gratulacje z okazji przyjścia na świat długo oczekiwanego i wypragnionego przez nas syna. Prawda, że jesteśmy bardzo szczęśliwi, nieprawdaż! ... Na Górnośląskiej, gdy spytała Mamusia i Jadzia "co nowego" odpowiedziałem "bez zmian" i zaczęliśmy rozmawiać i oglądać najświeższe zdjęcia rodzinne... Gdy powiedziałem wreszcie, że Marynia świetnie wyszła, no i… że ma już braciszka Mamusia już nie chciała wierzyć.Naprawdę? I łzy spłynęły po Jej licach. Karta z życzeniami od Mamusi i Jadzi czekała do napisania od 4 lat (i wreszcie się doczekała). W biurze u mnie sensacja szalona. Nie chcieli wierzyć. Niektórych nie można wprost było przekonać. Kupiłem ½ kg cukierków i częstowałem. Przekazałem szybko sprawy biurowe innym i poleciałem kupić Ci kwiatek, skromny, były tylko azalie (a i tak bardzo drogie). Z Warszawy przyjechałem pociągiem gdyńskim. Godzinę pisałem na poczcie karty. 20 kart zwykłych po 60 gr. z dobrą nowiną zaraz pchnąłem do skrzynki w Legionowie. ... Napisz mi złotko odwrotną pocztą, jak się czujesz i w ogóle dużo opisz. Czy odżywianie szpitalne wystarczające? Położna powiedziała - do tej kobiety, którą o 5.15 spytałem „co jest” i odpowiedziała mi, że synuś – tak: „po co pani mówiła, ja chciałam to panu-ojcu  zakomunikować”. Ps. Od Mamusi przywiozłem 5kg cukru i herbatniki od Jadzi. Całują serdecznie Ciebie i synka, kochający mąż i córki." 

***

Ad. ulicy Górnośląskiej, z Wikipedii - 

"Kolejne, dużo większe straty w zabudowie przyniósł rok 1944. Wypalone budynki rozebrano w okresie 1946–1947. Mimo tego Górnośląska zachowała wiele ze swego przedwojennego klimatu. W grudniu 1975 oddano do użytku kładkę nad ulicą Górnośląską przy Myśliwieckiej...". 

Ulica Górnośląska jest blisko ulicy Wiejskiej, przy której obraduje Parlament Rzeczypospolitej Polskiej. Tam mieszkali Kapaonowie przed wojną. Niedaleko mieszkali Maria z Jackowskich z mężem Andrzejem Królem z Annopola (syn niepiśmiennego polskiego chłopa, ojca dużej rolniczej rodziny, który został Mecenasem, st. radcą Prokuratorii Generalnej RP). Całkiem niedaleko mieszkał także, oczywiście, ich bliski krewny i wielki polski pisarz Bolesław Prus. Działa się Polska. Działa się kultura. Droga faktów globalnych, droga osobowych-zapodmiotowanych (także w rodzinie) czynów i myśli, i doga polskiej niepodległości. 

Działo się i zwyciężało polskie życie w nas. Nie bez problemów, kryzysów, konfliktów, porażek. Ale jednak z takiej Polski i my się zrodziliśmy. I nasze rodziny, przynajmniej te, które jeszcze się nie rozpadły. Życie mną pisze ten tekst kolejny dzień. Na początku wiedziałem tylko, że muszę. Miałem też w pamięci, że gdzieś w domu musi być kartka Ojca na dzień mojego narodzenia. Szukając jej, znalazłem - właściwie tylko sobie przypomniałem - inne rodzinne dokumenty czasu i ducha. Szczególnej wymowy nabiera laurka mojej babci (ze strony ojca) dla swojej Mamy (mojej prababci) z roku 1883, co znów cofa nas o kolejne 70 lat. 

Mieszkali na Górnośląskiej właśnie. Kiedyś kwitnącej, szczęśliwej, w 1953 okrutnie zrujnowanej. Jestem pokoleniem powojennym. Dobrze, że nie wyginęliśmy w epoce tzw. żołnierzy wyklętych, że zwyciężyła przemożna wola życia. Chwała bohaterom i chwała polskim rodzinom, które przekazują życie, kulturę, tradycję kolejnym pokoleniom. A kiedy głębiej pogrzebię w rodzinnej korespondencji i dotrę do fragmentu listu Bolesława Prusa - "Listy od babci i cioci zawsze dobry wpływ miały..." cofam się do roku 1874, 1860, 1848 (data ur. pradziadka Aleksandra Kaliksta)...  w połowie XIX wieku, biorąc pod uwagę życiorysy Pisarza, prababci Emilii i późniejszego jej męża, a mojego pradziadka.  W życiorysach cioci i babci Prusa i jego ciotecznej siostry Emilii sięgamy do początków owego wieku. Niedaleko (niedługo) już stąd do węzłowego dla polskich dziejów dnia uchwalenia Konstytucji 3 Maja i późniejszej walki o niepodległość i polskość.

Wątki i osnowa przeplatają się silnie w trakcie tych zmagań o sens, w czynie-dziele pisania tego tekstu, i nie wiem często, w którym miejscu jestem, w jakimś kolejnym wątku, czy w osnowie. Wszystko przez dobrodziejstwo starych rodzinnych materiałów i dostępnych opracowań książkowych dotyczących Prusa, a dziś głównie korespondencji (jego, mojej pra- i babci, i ojca). 

Przepisuję wzmianki o Emilce, siostrze Prusa (i cóż że w dokumentach tylko ciotecznej, skoro w życiu siostrze-powierniczce i przyjaciółce całożyciowej, tak w dzieciństwie, młodości, narzeczeństwie i latach rodzinnych Pisarza), o siostrzeniczkach, w tym także o Niuni (przyszłej Marii Królowej z Annopola). Dłuższe fragmenty postanowiłem fotografować, bo przepisywanie mnie męczy. Dłuższe fragmenty pochodzą nie z listów Pisarza, ale z książki o jego życiu, pod sensacyjno-kryminalnym tytułem "Śledztwo biograficzne" (Monika Piątkowska, Znak, 2017). 

Historia żyje, cóż dopiero rodzina, z pokolenia na pokolenie. Kiedy Prus pisze "Rodzinę Jackowskich uściskaj serdecznie... Emilkę i Jej dzieci uściskaj... to znaczy, że moją babcię późniejszą Kapaonową, to i mnie, w konsekwencjach losu (człowieka na ziemi, w kulturze). Szukając wśród dokumentów rodzinnych, chodzę po annopolskim domu, w którym żyje ślad prababci Emilii, a na zewnątrz rosną drzewa przez nią zasadzone, w zgodzie z dębami sadzonymi jeszcze przez niemieckich osadników na strachowsko-gminnej ziemi ponad wiek wcześniej. 

Wątek domu, chęć przekazania uporządkowanych faktów i myśli dzieciom, śledzenie wzorów i ideałów wychowawczych, narodowych (plus religijnych) nakładają się na siebie. Mam nadzieję, że uważny czytelnik znajdzie związek/związki z tematyką zakreśloną tytułem posta. Życie człowieka, z pokolenia na pokolenie. Nie tylko "Historia kołka w płocie" - czyli rzeczy, przedmiotów, materii nieożywionej - na co tak bardzo są uwrażliwienie/nakierowanie ludzie o lewicujących poglądach (światopoglądzie). Szukam osobowej całość, która - z kolei - nieustannie szuka jedności. I znajduje w sensie objawiającym się nie inaczej, jak w pryzmacie drogi-prawdy-życia! Sens niedostępny bywa w ciasnej perspektywie samo-woli, zachciankowego życia chwilą ciasno-bieżącą (bieżączką). 

Cały sens jest dostępny w nieskończonej czasoprzestrzeni, albo innym językiem mówiąc - w wieczności Logosu. Nowe wątki, zrodzone wydobytymi z archiwum faktami, wydarzeniami, ocenami, stawiają mnie przed koniecznością znalezienia dla nich miejsca w tworzonym tekście (narracji). Nurt życia modeluje założenia nie tylko pisarskie. Jest mocniejszy od teorii. Wśród znalezisk ważna rola przypadła laurce z 1883 roku, wykonanej przez moją babcię Emilię (z Jackowskich Kapaonową), dla swojej Matki, mojej prababci, a dla Prusa ukochanej siostry/najwierniejsze przyjaciółki, a nawet towarzyszki życia dla niego i później dla jego żony Oktawii, Emilii/Emilki Jackowskiej. 

Szybko okazało się, że jest jeszcze inna ważna laurka, wcześniejsza, z roku 1957, wykonana przez 10 letniego Prusa-sierotę, dla swojej ciotki-opiekunki Domicelli z Trembińskich Olszewskiej. Domicella była córką Marcjanny z Załuskich Trembińskiej, babki Prusa i mojej prababci, i miała trojkę rodzeństwa: Franciszka, ojca mojej prababci Emilii, Apolonii, matki Prusa, i Wiktorii (z męża Cymanowej). Przez długi czas ta rodzina związana była z Puławami. Tekst laurki babci i wcześniejszej Prusa można odczytać w kolażu, który jest nierozłączną cząstką tego pisania (mojego samo-świadomego życia, mojej podmiotowej tożsamości Józefa K.).

STYL, TREŚĆ, PRZEKAZ TYCH WSZYSTKICH LAUREK JEST TEN SAM. OD 170 LAT, A PEWNIE DŁUŻEJ, BO PEWNIE W DOMU ZAŁUSKICH KULTYWOWANO TEGO SAMEGO DUCHA. GDZIEŚ DALEJ W POLSKIEJ HISTORII JEST MIŁOŚC HRABIEGO RACZYŃSKIEGO DO SWOJEGO CIOTECZNEGO KUZYNA MARCELEGO LUBOMIRSKIEGO, KTÓRY ZGINAŁ W WIEKU 16 LAT PODCZAS OBLĘŻENIA SANDOMIERZA W KAMPANII NAPOLEOŃSKIEJ W 1809 ROKU. RACZYŃSKI WYSTAWIŁ KOŚCIÓŁ-MAUZOLEUM PAMIECI-KULTOWI KUZYNA, PW. ŚWIĘTEGO MARCELINA. 

PS. "Pogrzeb i uroczystości ku czci tragicznie zmarłego hr. Raczyńskiego przybrały charakter wielkiej manifestacji narodowej, w której uczestniczyli: magistrat, rada miejska Poznania, oraz tłumy mieszkańców z miasta i okolic. Zwłoki złożono przy wschodniej ścianie kościoła zaniemyskiego, gdzie spoczywają do dzisiaj. Na sarkofagu Edwarda obok kościoła widnieje inskrypcja "Tu spoczywa Edward Nałęcz hr. Raczyński, który dla siebie był skąpy, pomocny biednym, hojny dla ojczyzny"". 

Tak, moja myśl, pamięć i tożsamość Polaka (Europejczyka) biegnie gdzieś hen, aż do Paryża około roku 1740. W tamtejszym więzieniu siedział polski młodzieniec książę Józef Poniatowski. Wykupiła go przyjaciółka jego ojca Mme Geoffrin, twórczyni najsławnieszego salonu literackiego ("Oświeceniowej republiki marzeń", w której bywali najsławniejsi twórcy Oświecenia). Te/taki wzór potem przyświecał polskiemu królowi do stworzenia słynnych i ważnych w polskich dziejach i kulturze "Obiadów Czwartkowych". Ba, król odtworzył nawet wygląd paryskiego mieszkania Pani Geoffrey, gdy ta na jego zaproszenie przyjechała do Warszawy. Mme Geoffrin nazywana była guwernantką ostatniego polskiego króla.

Historia kołem się toczy - a przyszłość człowieka zależy od kultury. BTW. Tak, pamięć i tożsamość są warte kultu. W Annopolu kultu Marii i Andrzeja Króla, oraz Bolesława Prusa, a w Strachówce Cypriana Norwida, jego babki Hilarii i całej Rzeczpospolitej Norwidowskiej. Ale dla takiego obrotu naszych spraw, musi dokonać się wpierw, albo równolegle, wzrost wiary i rozumu nam współczesnych. Bo przyszłość wszystkich nas zależy od kultury.

Długie godziny (dni) zeszły mi na poszukiwaniu źródła cytatu z listu Prusa (31 maja 1874) - "O ile sobie przypominam, kiedym był małym chłopakiem, listy od Babki [Marcjanny Trembińskiej] i Ciotki [Domicelli z Trembińskich Olszewskiej] zawsze na mnie dobry wpływ wywierały”. Praca nie poszła na marne, i przy okazji pokazały mi się pod-wątki, rozświetliły inne... i naprowadziły na mój własny post z 3 Maja 2017, podejmujący rekonstrukcję mojej samoświadomości od tej strony. Tytuł posta, też jest  wymowny "Polskość ukochana 1, próba rekonstrukcji". (tutaj) 

Zgromadziłem różne materiały. Wypadły jakby z zasobów historii rodzinnej i literackiej w Polsce od połowy XIX wieku. Doszły sprawy etyczne i fundamentalne dla ludzkiej egzystencji, kultury i wychowania - ześrodkowujące się w pojęciu godności człowieka-osoby. Jak sobie z tym poradzić? Nie wiem jeszcze. Znów musze odłożyć pracę na kolejny dzień życia, które jest nośnym nurtem wszelkiego sensu, Logosu. Prawda, Logos czekają, czy je zobaczę w jakimś od-blasku, od-czuciu, czy przyjmę, czy zaakceptuję, czy potrafię się z nimi zjednoczyć, utożsamić. 

Jakże daleko zaprowadziła mnie sprawa aborcji, a właściwie mój wewnętrzny bunt przeciwko banalizacji tego czynu człowieka. Nie, nie przeciwko aborcji koniecznej nieraz z medycznego punktu widzenia i innych poważnych powodów. Bunt przeciwko tym, którzy mówią lekko, że to sprawa kobiety, bo to jest jej ciało itp. itd. A sprawy etyczne i fundamentalne dla ludzkiej egzystencji, kultury i wychowania - ześrodkowujące się w pojęciu godności człowieka-osoby??? Dla tej banalizującej grupy znikają, rozmywają się w pop-i-antykulturze człowieka 3 Tysiąclecia.

Czy życie tanieje, spłaszcza się, płycieje na potrzeby pseudo-techno-popkultury itp. Czy jednym z wyjaśnień życia, ale i przemożnej chęci/potrzeby pozbycia się go od samych początków procesu biologicznego rozwoju, jest banalizacja seks/seksualności? Nie, jako daru celowego i sensu, ale jako zachcianki i przypadkowości zdarzeń życiowych. Sens i cel życia są w tej opcji permanentnie pomniejszane, degradowane. 

W wielu filmach, wywiadach, rozmowach, show telewizyjnych słyszymy, czytamy, że - To był przecież tylko jeden raz, byliśmy młodsi lub starsi, wypiliśmy za dużo, wylądowaliśmy w łóżku, no i stało się... a teraz trzeba koniecznie to usunąć, bo... no wie pan, panie doktorze, panie/panowie redaktorzy, panie/panowie politycy najważniejszych partii w Polsce, Europie i na całym świecie. Bo czyjeś życie przeszkodziłoby mi/nam... w dalszym rozwoju naukowym, karierze zawodowej, wyjeździe, zabawie i innych planach życiowych... Jakie to proste zakręty życiowe, pułapki, nicość, absurd... którym nowe życie stanęłoby na przeszkodzie. 

Może ulegam tylko wrażeniu, że jest tak źle, z postrzeganiem tajemnicy życia człowieka od poczęcia do śmierci? Może to tylko przeakcentowanie, może nad-reprezentowanie w przestrzeni publicznej, poglądów drugiej strony w mediach i przez polityków lewicowych i wszystkich świadomie i nieświadomie lewicujących światopoglądowo. Druga strona poglądowa głosi te same cele pod różnymi hasłami: liberalizacji prawa aborcyjnego, prawa kobiet, aż po aborcję na żądanie. Nagłaśniane jest wyrażenie "to jest moja sprawa. to jest sprawa kobiety, to jest/dotyczy jej ciała". Przedziwne sprywatyzowanie życia, które jakby było czyjąś własnością, albo przeciwnie - do nikogo nie należało. A jego początek wymaga przecież dwóch osób: Matki i Ojca. 

Może ulegam tylko wrażeniu, że jest tak źle, z postrzeganiem tajemnicy życia... A może to Rosja oddziałuje skutecznie kognitywnie na wszystkie lewicujące kręgi w Polsce, Europie, świecie! Czy aż tak wkorzeniło się zło tego świata z użyciem fatalnych ustrojów!

"Godność zaistnienia dziecka – osoby polega na tym, że jego zrodzenie należy rozumieć jako otwarcie przestrzeni wolności i świętości osoby dla daru przychodzącego od samego Boga. Prawda daru nie może być zamieniona na prawdę rzeczy lub pożytku"  (tutaj)

- No tak, ale taki ton jest właściwy (przynależy) Kościołowi. Wtrącają w proces powstania życia Boga. I tyle - się mówi. 

Błąd niespójności w rozumienia ciąży-życia-osoby ma kształt i echo pop-kultury:

"- Uważam, że każda kobieta powinna odpowiadać za siebie i że żaden mężczyzna nie powinien odpowiadać za kobietę. Jeżeli jestem wierząca albo z jakichś etycznych powodów aborcja mi przeszkadza, to jej nie zrobię. Gdy zajście w ciążę było wynikiem gwałtu albo życie dziecka lub matki jest zagrożone, to rozumiem kobietę, która decyduje się na przerwanie ciąży. Myślę, że to jest tylko i wyłącznie sprawa decyzji kobiety. Takie jest moje zdanie - podkreśliła." /86-letnia aktorka Teresa Lipowska, z M jak Milość/ (tutaj) 

Czas kończyć to pisanie, zmaganie się z wielkim kulturowym wyzwaniem w roku 2024 w Polsce Bogurodzicy, Norwida, Wojtyły, Czerwińskiego, Andrzeja Króla, Adama Kowalskiego i pułkownika Leopolda Kuli-Lisa-... Polski twojej, mojej, naszej. 

Adam Kowalski (autor żołnierskich i patriotycznych piosenek, w tym: hymnu AK), był wnukiem Józefa Kowalskiego, powstańca z 1863 r. Po ukończeniu szkoły powszechnej i wydziałowej wstąpił do seminarium nauczycielskiego. W 1912 r. zaciągnął się w szeregi „Strzelca”, gdzie pierwsze żołnierskie kroki stawiał pod rozkazami swojego rówieśnika, ucznia 6 klasy gimnazjum, Leopolda Kuli-„Lisa”... Leopold Kula-„Lis” był wnukiem Ludwika Czajkowskiego - kowala ze Świlczy i powstańca styczniowego z 1863. Leopold Kula-Lis zginął mając 22 lata. "Tak w Warszawie, jak i w rodzinnym mieście Rzeszowie, żegnały go wielotysięczne tłumy. Na jego trumnie złożono wieniec z napisem "Memu dzielnemu chłopcu - Józef Piłsudski". Pośmiertnie został awansowany na stopień pułkownika i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.

MODLITWA OBOZOWA

1. O, Panie, któryś jest na niebie,

wyciągnij sprawiedliwą dłoń!

Wołamy z cudzych stron do Ciebie

o polski dach i polską broń.

O, Boże, skrusz ten miecz,

co siekł nasz kraj.

Do wolnej Polski nam

powrócić daj!

By stał się twierdzą

nowej siły

nasz dom, nasz kraj.

2. O, usłysz, Panie, skargi nasze,

o, usłysz nasz tułaczy śpiew!

Znad Warty, Wisły, Niemna, Sanu

męczeńska do Cię woła krew!

O, Boże, skrusz ten miecz… (Adam Kowalski, tutaj)

To nie żołnierze wyklęci nas wykuli na swój wzór i ideał, to zwykli my, obdarzeni różnymi talentami, wadami, losem - swoim i Ojczyzny losem - i ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ za niego, i za każdy nasz czyn.

Czas kończyć. Bo nigdy nie osiągnę takiego stanu uporządkowania, który by był jako tako zadowalający. Parę dni wstecz (25 marca br.) przyszło na mnie i do mnie światełko (światło, duch), które pozwoliło mi zebrać i spisać myśli w tym samym zakresie. Dałem tytuł "aborcja i miary kultury". A może już i aż - miary cywilizacji z początków III Tysiąclecia! Wierzę, że nie. DOPÓKI RODZĄ SIĘ DZIECI, CZYJEŚ WNUCZKI I WNUKI.

PS. 

1) Jesteśmy jednym z najbardziej podzielonych politycznie i ideologicznie krajów na świecie. Marcin Gutowski wyruszył w Polskę, by porozmawiać z mieszkańcami od gór do morza, jak to jest z tymi podziałami. (Reportaż TVN24)

2) "Kogo z Sejmu oblałby pan w śmigusa-dyngusa? - zapytała nieskrępowana młoda reporterka. Nikogo. Swoich lubię, a z tamtymi się nie chcę zadawać" (odpowiedział Prezes Kaczyński ) 

3) "O dalsze modlitwy w intencji Ojczyzny oraz o odpowiedzialne podejście do wyborów samorządowych apeluje Rada Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych. Rada KEP ds. Społecznych przypomina także zasady, którymi powinien kierować się człowiek wierzący, i odsyła do treści Vademecum wyborczego katolika. „Są bowiem takie zasady, które stanowią fundament godziwego życia społecznego” (tutaj)

4)  z konta wójta Strachówki, Piotra:  

- "[odbył się] Jarmark Wielkanocny w Strachówce. Dziękujemy wszystkim za przybycie, KGW Strachówka za żurek, KGW Jadwisin za kawiarenkę, KGW Równe i Kąty Wielgi za piękne ozdoby i świąteczne smakołyki, Pani Dyrektor przedszkola i rodzicom za pyszne ciasta, szkolnemu kołu Caritas za palemki i ozdoby, dzieciakom za udział w konkursach oraz pracownikom Urzędu gminy Strachówka za przygotowanie konkursów i zabaw dla dzieci, a firmie H2PL za ufundowanie nagród oraz wszystkim handlującym i kupującym... Wesołych Świąt 😀 " 

***

aborcja i miary kultury

nie jest jedyną broń Boże

może być jedną z wielu

ale bardzo wyróżnioną

w niej życie albo śmierć 

aborcja po łac. abortus lub abortio 

poronienie wywołanie poronienia

zamierzone zakończenie ciąży 

w wyniku interwencji zewnętrznej 

np. działań lekarskich (wikipedia)

czym coś jest się wie albo nie

jeśli nie trzeba si e dowiedzieć

by działać jak człowiek rozumny

ciążą to okres od zapłodnienia 

bądź implantacji 

do porodu 

oraz całokształt zmian 

zachodzących w organizmie kobiety

w tym okresie (wikipedia)

implantacja zagnieżdżenie 

pierwszy etap rozwijającej się ciąży 

polegający na ścisłym kontakcie 

blastocysty ze ścianą macicy

jest to proces wnikania blastocysty 

w głąb błony śluzowej macicy

z zagnieżdża się zazwyczaj 

na przedniej lub tylnej ścianie macicy

dochodzi do tego najczęściej 

między 8 a 12 dniem jego rozwoju

zarodek jest zdolny do zagnieżdżenia 

w błonie śluzowej macicy ok. 5–6 doby

kiedy osiąga stadium blastocysty 

blastocysta to  stadium rozwoju zarodkowego

w tym stadium zarodek zagnieżdża się 

w śluzówce macicy

w tym stadium rozwoju komórek 

uzyskano hodowle komórek macierzystych

mających zdolność samo odnawiania się 

i wytwarzania wszystkich rodzajów komórek

w tym stadium

przeważnie dużo później jeszcze

przychodzi zapłodniona kobieta do lekarza

i mówi proszę to przerwać usunąć zabić

i to jest kobieta w stadium antykultury

w kulturze kobieta matka z ojcem ciąży

pyta czy wszystko jest w porządku doktorze

a jeśli coś niepokoi wymaga badań i decyzji

poddaje się mądrości wiedzy procedurom

czasem może być konieczna aborcja

a jeśli przychodzi kobieta z antykultury

i mówi nie bo nie nie chce proszę usunąć

w procedurze żadań antykultury

bo to jest tylko moja sprawa i basta

wiedza mądrość kultura ma mi służyć

w ludzkiej naturze i ludzkiej kulturze

ciąża ma matkę i ojca od początku

i inaczej poza maszyną być nie może

nawet z użyciem in vitro

matka i ojciec dają życia początek

mogą też powiedzieć nie od początku

żądając od doktorów i państwa końca

końca ich wspólnego czynu konsekwencji

jeśli poza uzasadnionymi przypadkami

chce się wypierać odpowiedzialności za czyn

na całym jakby świecie zewnętrznym

to gwałt rozumu kultury się dzieje

aborcja może być tego objawem/znakiem

w logice-kulturze osoby winno być inaczej

mądrość ma być stosowana od początku

jeśli kobieta mówi że ma takie żądanie

niech będzie wprowadzona procedura badań

kto jest ojcem sprawcą jej ciąży

a jeśli nieznany niech będzie zapisane

a jeśli w innych tragicznych okolicznościach

życia ciąża została poczęta

niech mądrość się wypowie

i weźmie odpowiedzialność pełną ktoś

antykultura jest antyosobowa

nie zna przyczyn ani odpowiedzialności

nie chce rozmawiać o sensie i szukać

ma żądania od wszystkich i wszystkiego

jakby z nicości w nicość się obraca

kto myśli inaczej

niech mi powie wprost i publicznie

przyszłość człowieka zależy od kultury

i zna dialogiczność prawdy i wspólnotę

które można poznawać i kontemplować

       (pon. 25 mar. 2024, g. 14.02)

***

oczami wnuków na nasze sprawy

  

na rzeczywistość patrzę szerzej

odkąd mam wnuków

na całą ziemię i niebo

widzialne i niewidzialne rzeczy

na robaki zwierzaki i drzewa

kota i psa domowego towarzyszy

na zabawki które lubią szczególnie

na małe i coraz większe rowery

na możliwość rozmowy o tym

cokolwiek lubią czego mniej lub nie

potraw sycących i deserów

oczywiście najmodniejsze bajki znam

pewnie trudno wczuć się bez granic

by jako oni myśleć czuć i śmiać się

pewnie trudno ideał się spełnia

by być w końcu jako oni

w nich weryfikuje się sens świata

obmywa z brudów pop kultury

z niechęci do dzieci czyli życia

po niechciane sieroce ciąże i aborcje  

  

(W. Śr. 27 mar. 2024, g.18.15) TU - Rok Norwidowski - widziane ze Strachówki

d

O miłości… szerzej, mimochodem

Historia Polski, gminy i nas-polskich-rodzin

- skarby/zasoby historyczno-kulturowe -

 

zdj.1 - Bundesarchiv i Wikimedia Deutschland, 2 - wikipedia, 3 - allegro

Żona prowadziła swego czasu bloga pod tytułem „Mimochodem”. Złapała w nim wyjazd do USA w programie Liderzy Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności, oraz strachowskie sprawy, z perspektywy szkoły, oświaty, kultury, samorządności. W Internecie nic nie ginie. Szkoda, że ginie w pamięci i tożsamości mojej samorządnej gminy i tradycyjnej (w doktrynie KK nigdy samorządnej) parafii. W mojej samorządnej gminie do dzisiaj nie było publicznej debaty na temat naszej historii. Na temat PAMIĘCI I TOŻSAMOŚCI. Pomimo skarbów, jakie podarowała nam Opatrzność-Dzieje-Kultura. Pomimo bogactwa - trwamy w biedzie mentalnej.

Dzisiaj zobaczyłem, że siostra z Legionowa podlajkowała post na moim koncie Fb. Nie jest to częste – inaczej myślimy o aktualnej sytuacji w Ojczyźnie i Kościele - wiec przyciągnęło moją uważność i refleksję. Post jest głównie graficznym obrazkiem rodzinnych i polskich dziejów. Zatem także annopolsko-strachowskich.

Zajrzałem do krótkiej historii własnego posta. Post ma 8 dni (z 29 lutego, godz. 14.34) - „Historia się dzieje. Historia żyje (a propos właśnie próbuję czytać: A. Lisiecka, Z problemów historyzmu Cypriana Norwida).

Odebrałem telefon od Pani Prokurator z Instytutu Pamięci Narodowej. Pytała o śp. ppłk. Kazimierza Jackowskiego, ofiarę z Listy Katyńskiej. Miała przed sobą fragmenty naszej książki "O miłości do Annopola, Strachówki, Polski i Kościoła". Znała to, co zapisał Andrzej Król!!!

  

W poście wkleiłem kolaż zdjęć: okładki naszej książki, notesu Mecenasa Andrzeja Króla, wyklejkę księgi rodzinnych wierszy i wspomnień – z powodu pieczątki „Naczelnik Kancelaryi, Verwaltungskanzlechchef, Członek-Sekretarz Zarządu m.stoł. Warszawy”, oraz zdjęcie zaproszenia od Komitetu Budowy Kaplicy w Strachówce (z 8 sierpnia 1948) dla ob. Marii Królowej, żeby wzięła udział w poświęceniu pierwszej chorągwi parafialnej – jako jego Matka Chrzestna.

Rozumiem siostrę, że podjalkowała. I wpatrzyłem się dłużej i głębiej w materiał źródłowy posta. Pod kartką z zaproszeniem, w tym samym formacie, znajdowały się dwie kartki pocztowe:

- Andrzeja Króla do teściowej, Emilii Jackowskiej, z Warszawy do Ciechocinka, 1903

- do Andrzeja Krola, od brata, księdza Józefa Króla, proboszcza/dziekana w Małogoszczu, 1944

Nie chodzi mi o same kartki, ze zwykłą rodzinną treścią, ale o pieczątki pocztowe, będące świadkami historii i… nauczycielami naszej świadomości narodowej.

- Na pierwszej kartce, z Warszawy do Ciechocinka, widnieje/króluje cyrylica i godło carskiej Rosji, dwugłowy orzeł (sięgającego rodowodem czasów Cesarstwa Wschodniorzymskiego).

- Na drugiej kartce jest znaczek z „hitlerowską gapą”. „Podczas II wojny światowej gapa była stosowana jako popularna nazwa nazistowskiej wersji herbu Niemiec, obowiązującej w latach 1933–1945. Był to stylizowany czarny orzeł o bardzo wydłużonych, rozpostartych poziomo skrzydłach trzymający w szponach wieniec laurowy ze swastyką w środku.” (wikipedia)

Na zaproszeniu dla Ob. Marii Królowej, od Komitetu Budowy Kaplicy w Strachówce zastosowano formułę „Obywatelka”, obowiązującą po wojnie (przez cały PRL). Formą „obywatel/obywatelka” zastąpiono burżuazyjną formę „pan/pani”. W ustroju komunistycznym słowa „obywatel" nie używano – broń Boże - w znaczeniu: „suwerenny podmiot, posiadający naturalne prawa" (tutaj, Krótki Słownik PRL)

Najwyższym sortem ludzi byli wtedy członkowie jedynie słusznej partii, czyli towarzysze (PZPR). Tak podzielono nas i cały świat po II Wojnie Światowej. Skoro po 3 latach nowe/obowiązujące formy językowe i zwyczaje dominowały, to cóż dopiero skutki tego materialistyczno-ateistyczno-totalitarnego ustroju po 45 latach PRL. Do dzisiaj widać skutki tzw. mentalności „polsko-ludowej”, przeciwko mentalności „polsko-inteligenckiej” (burżuazyjnej). 

Dołożyłem dwa zdjęcia związane z historią Warszawy (tym samym z historią Polski, Królów, Jackowskich, Kapaonów) - które pokazują wydarzenia między panowaniem  Rosjan nad stolicą i naszą częścią Polski, czyli czas pod zaborami, a odzyskaniem niepodległości. 

"109 lat temu, 5 sierpnia 1915 r., do Warszawy wkroczyły wojska Cesarstwa Niemieckiego. Dzień ten oznaczał koniec rosyjskiego panowania, a jednocześnie początek nowej okupacji. Mieszkańcy miasta z niepewnością spoglądali w przyszłość" (tutaj).

Pieczątka w rodzinnej księdze wierszy i wspomnień wskazuje na ten moment dziejów. Mecenas Andrzej Król do roku 1919 pracował w Magistracie Warszawskim, czyli i za Rosjan, i za Niemców. Znał oba te języki, studiował w nich prawo. BTW. "Warszawa pod rosyjskim panowaniem była miastem bogacącym się i coraz bardziej dostatnim" (jw.)

Każdy kolejny krok na drodze odkrywania-odpoznawania faktów rodzinnej korespondencji i historii miejsc i czasów powiązanych z nimi, prowadził w głąb naszych powszechnych-ludzkich dziejów, przekraczając granice gminy, Polski, ba, a nawet Europy. Po Amerykę i PAFW. W głąb kultury, od której zależy nasza teraźniejszość i przyszłość (JPII). To kultura praw człowieka, symbolicznie od 1948, ONZ. Uchwalenie Karty Praw Człowieka, uważał papież-Polak Wojtyła "jedną z najwznioślejszych wypowiedzi ludzkiego sumienia naszych czasów" (tutaj). To nie jest powszechną wiedzą polskiego tradycyjnego katolika, nawet tzw. hierarchicznych duchownych. Wręcz przeciwnie - wielu z nich uznaje prawa człowieka za wynalazek "lewizny".

A tu jeszcze trochę polskiej, zarazem rodzinnej, historii wyjazdów po zdrowie do Ciechocinka: 

„W początkach XIX wieku malutka wieś Ciechocinek stała się miejscem realizacji rządowych planów budowy fabryki soli w oparciu o znajdującą się pod ziemią olbrzymich złóż solanki. Pierwsza tężnia została zbudowana w 1827 a fabryka soli ruszyła z opóźnieniem wywołanym wydarzeniami postania listopadowego dopiero w 1832r. Osada Ciechocinek, w której na potrzeby całego Królestwa Polskiego produkowano sól stała się w kolejnych latach również interesująca dla lekarzy. Od 1836 rozpoczęto w Ciechocinku udzielania kąpieli leczniczych po to by zacząć budować podwaliny infrastruktury uzdrowiskowej i docelowo miejskiej.

Przez wiele lat Ciechocinek był wsią, mniej znaczną niż Słońsk, miasta: Raciążek czy Służewo. W średniowieczu był własnością szlachecką. Należał kolejno do: Siemikowskich, Sobiesierskich, Służewskich, Potulickich, Niemojewskich i Zawadzkich. W 1823 r. Józef Zawadzki sprzedał 2 włóki na budowę warzelni soli Konstantemu Leonowi Wolickiemu. 

Ciechocinek należał też do Skarbu Polskiego, od 1829 r. był dzierżawiony osobom prywatnym. W 1847 r. folwark nabył Komitet Główny Uzdrowiska. A od 1912 jego właścicielem stał się Komitet Zawiadujący Ciechocińskim Zakładem Kąpielowo- Zdrojowym. Dopiero w 1908 Ciechocinek uzyskał prawa osady. Reskryptem szefa administracji Generał-Gubernatorstwa z 11 XI 1916 r. osada Ciechocinek została podniesiona do rzędu miast. Prawa miejskie po odzyskaniu niepodległości potwierdził dekret rządu polskiego z 4 lutego 1919 r. Ciechocinek wszedł w skład powiatu nieszawskiego województwa warszawskiego.

W 1922 r. uchwalono ustawę o uzdrowiskach, na mocy której Ciechocinek został włączony do uzdrowisk państwowych. Została też powołana Komisja Zdrojowa, która miała odgrywać znaczącą rolę w podejmowaniu decyzji dotyczących spraw uzdrowiska.

W okresie międzywojennym Ciechocinek wspaniale się rozwijał.” (Historia Ciechocinka) 

Wspaniale się rozwijamy w wolności - odzyskiwanej wielkim wysiłkiem polskich świadomych pokoleń. Teraz rozwijamy się jako Rzeczpospolita Polska, członek UE (wspólnoty europejskiej) i NATO.

Miałem szczęście - przeszedłem całą drogę Polskiej Wolności od 1978, do dzisiaj. To już 45 lat, tyle, ile trwał PRL (czyli historyczne państwo polskie istniejące w latach 1944–1989). 

Byłem annopolskim letnikiem, a w nim dziedzicem polskiej dziejowej/kulturalnej tradycji, potem założycielem Solidarności 3 Maja 1981 (od której zaczął się upadek PRL), katechetą stanu wojennego, powołanym „aby być z polską młodzieżą”, samorządowcem-wójtem I Kadencji, odkrywcą i promotorem Rzeczpospolitej Norwidowskiej. Mężem, ojcem (siódemki), dziadkiem (dziewiątki na dziś).

Jestem tym, kim jestem, bo mam i znam swoje korzenie… aż po Konstytucję 3 Maja. Interesowała i interesuje mnie ANTROPOLOGIA, tak przyrodnicza, jak i kulturowa.

Moja mentalność jest typowo inteligencka, choć Mama pochodziła z wiejskiej rodziny spod Tarnowa (tu warto wtrącić wielki, wymowny, pozytywny i pozytywistyczny fakt, że ojciec Mecenasa Andrzeja Króla i ks. dziekana Józefa, był niepiśmiennym chłopem/rolnikiem). 

Inteligencka mentalność domaga się wręcz filozofii i sztuki. Pamięci i TOŻSAMOŚCI także, a jakże.

Wychowałem się w Legionowie, daleko od Tarnowa i wpływów tamtej części rodziny. Nasze dorastanie zdominowały wpływy rodziny ojca, Jana Chrzciciela Kapaona (wnuka Aleksandra Kaliksta Jackowskiego), z ogromnym wpływem annopolskich wakacji i tradycji, które kulminują w określeniu Sanktuarium Matki Bożej Annopolskiej (Murillowskiej, w historii malarstwa europejskiego). Annopol tchnął (i tchnie) II RP, pozytywizmem warszawskim, tęsknotą za wolnością, godnością, polskością. Dla nas Bolesław Prus, współ-ojciec owego pozytywizmu, współtwórca polskiego realizmu, był nie tylko mistrzem, ale i kimś z Rodziny, bratem prababci Emilii, z Trębickich Jackowskiej.

 

„Okres pozytywistyczny, albo - pracy organicznej - tak nazwał go Bolesław Prus i uznał, że to okres korzystnego przebudzenia, kiedy naród "przestał walczyć i spiskować, a zaczął myśleć". Pisarz i publicysta tego czasu odniósł się w ten sposób do prądu myślowego, którego głównym ośrodkiem była Warszawa, stąd  pozytywizm warszawski.” (tutaj) 

Annopolski dom z fortepianem, książkami i trwałymi śladami ideałów owego czasu, ale i bytności artysty-rzeźbiarza, Stanisława od pomnika Kilińskiego, jego i mojej babci brata oficera-twórcy radiotechnicznych służb Wojska Polskiego, a później ofiary Katynia,  ppłk. Kazimierza, dom pełen żywych wspomnień w opowieściach ojca, aż po anegdoty związane z Marszałkiem Piłsudskim (bywał w domu ojca wujów Aleksandra i Kazimierza(?), a jego kapelan z czasów wojny polsko-bolszewickiej prowadził pogrzeb jego ciotki Zofii, która umarła w 1944 w Annopolu, Prezydent Mościcki był na odsłonięciu pomnika Kilińskiego, trzeciego wuja Stanisława, a i w Muzeum Technicznym, dziele wuja Kazimierza itd. itp). Ech, to nasze siedlisko, to nie tylko sanktuarium, ale i jakby pomnik-muzeum w powijakach, zadanie dla następnych polskich pokoleń.

Religijność i zamiłowanie do sztuk wszelakich były tu wszechobecne. Wszak na wizytówce kiedyś prosiliśmy wypisać, jako adres zamieszkania - „U Matki Bożej Annopolskiej”. Maria Królowa chciała być świętą.

Nie jesteśmy tylko mieszkańcami-obywatelami polskiej gminy, ale także polskich dziejów i polskiej kultury. To cechuje mentalność inteligencką (podzakresem jest tzw. inteligencja katolicka) i odróżnia ciągle silnie od mentalności ludowej (polsko-ludowej, polsko-katolicko-ludowej). Ogólno-ludzka inteligencja bazuje dzisiaj bardziej na wykształceniu, niż pochodzeniu, chociaż… Mówi się, że, aby wyhodować prawdziwie angielski trawnik trzeba go kosić nieprzerwanie przez 300 lat, i, że dżentelmenem zostaje się w 3-cim pokoleniu, więc…

Dla mentalności inteligenckiej, nb bliskiej chrześcijańskim pojęciom godności osoby, bliźniego (powszechnego braterstwa-siostrzeństwa), wspólnoty i dialogu jest czymś naturalnym, że chce się poznawać sąsiadów i żyć z nimi nie tylko w zgodzie, ale współdziałaniu dla tworzenia bardziej przyjaznego świata. Uważam zatem, że polskie szkoły powinny położyć nacisk nie tylko na naukę historii powszechnej, ale także bardziej lokalnej/regionalnej (nb. zabór austriacki i rosyjski na naszym terenie) i naukę języków nie tylko obcych, jak angielski, ale także sąsiedzkich, czyli rosyjskiego i niemieckiego na równi. To nie tylko echo dwóch rodzinnych kartek pocztowych, ale dużo głębiej – Andrzej Król znał języki sąsiadów, bo w nich studiował prawo. Podobnie ppłk. Kazimierz Jackowski, zamordowany w Katyniu, studiował i w Rosji i w Niemczech (a wuj Stanisław studiował rzeźbę m.in. w Paryżu).

Na mnie kultura niemiecka i rosyjska miały wielki wpływ. Kochałem Tomasza Manna, Lwa Tołstoja i wielu innych ich przedstawicieli. Język francuski stał mi się bliski (pokochałem) od czasu pobytu w Taize i Tours. W dziedzinie filozofii, teologii, antropologii i wszelkich nauk, nie ma znaczenia, kto, z jakiego jest kraju. 

Za miesiąc odbędą się wybory samorządowe - przedłużonej VIII kadencji - ale czy sięgną głębszych tematów, z poziomu pamięci i tożsamości?? Chyba nie. Ciągle dominuje specyficzny materializm, sięganie po fundusze (krajowe i europejskie) i inwestycje, sprawy infrastruktury itp. Kultura jest ciągle sierotką Bożą. Taką mentalność ukształtował PRL, postkomunizm i katolicyzm ludowy.

PS.

W Strachówce - z pewnością nie tylko - nawet Kościół uczestniczy w deformacji lokalnej tożsamości. I stał się jej rzecznikiem, co widać było szczególnie w pseudokatolickim PiS-KEP-ustroju (2015-2023). To jest drażliwy, a nawet wybuchowy temat dla polskich katoliczek i katolików. Próbują się z nim mierzyć tęgie głowy w nauce, kulturze, także w Kościele. Dużo pisze "w temacie" redaktor dr Terlikowski.

Czy znajdzie się w mojej gminie ktoś, kto z odwagą szukania prawdy o własnej wspólnocie samorządowej, zada pytania ks. Proboszczowi Mieczysławowi Jerzakowi, dlaczego wyniósł po kryjomu z kościoła Wota Wdzięczności za Wolność, Godność, Polskość, odzyskane czynem Solidarności, założonej w gminie i parafii pamiętnego/historycznego dnia 3 Maja 1981! O historii Solidarności RI w gminie Strachówka napisał Andrzej Kaczorowski, tekst jest w XIV tomie Rocznika Wołomińskiego, str. 7-16. Prawda się nikogo nie boi. Można ją poznawać i kontemplować (stając się jej współświątynią). „Ja nie z soli ani roli, ale z tego, co mnie boli wyrosłem” - odwołam się aż do postaci z polskiego hymnu narodowego. Mamy wystarczające powody, aby w Strachówce być dumnymi patriotami, obywatelami Polski, Europy i świata. 

***

egzystencjalny horyzont

       /o czym można rozmawiać (jeszcze)/

człowiek myślący go wyznacza

żyjąc go poznaję (dotykam)

porusza rozszerza się ze mną

dziś doszedłem jakby barykady

na egzystencjalnym styku

tego tych co już i tych co jeszcze

o tym mogę jeszcze rozmawiać

nie o sprawach bieżących

które już co raz mniej dotyczą

sprawy bieżące są czyjeś zawsze

tych którzy uczestniczą i decydują

w tym względzie moje już  nie

ale jest zakres który wiecznie żywy

wiecznie aktualny póki żyjemy

nasza droga-prawda-życie osoby

temu zawsze trzeba dać świadectwo

bez mędrkowania o sprawach bieżących

bo to jest jeszcze bo było

oto płaszczyzna spotkania i dialogu

zawsze możliwa i potrzebna

nie o wszechpolityce aktualności

świadectwo na świadectwo

jest idealną propozycją

nie blebleble jakichś spraw i rozgrywek

każdy z nas ma dojście do Absolutu

doświadczamy Go z własnej perspektywy

tak niepozornie w istocie ale osobiście

własną drogą-prawdą-życiem tam idziemy

nie ukrywa się przed nikim

bardziej objawić się nam już nie może

ps.

Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?

I tak być musi, choć się tak nie stanie

Przyjaźni mojej...

Tęskno mi, Panie...  /Norwid/

        (środa, 6 marca 2024, g. 15.31)

***

patoreligia w Polsce XX/XXI wieku

        /struktury władzy nadużyć tradycji złej/

tego nie wyteoretyzowałem

piszę z doświadczenia

w konkretnej czasoprzestrzeni

która jest moim udziałem

zobaczyłem to

czasoprzestrzeń i kultura dały

pamięć i tożsamość

żeby brzmiało bardziej po papiesku

to co widzę ma swoje uwarunkowania

że w tym właśnie znalazłem się miejscu

moje zmysły rozumienie i wiara

mają ontogenezę i historię świata

wyrosłem poza podręczniki i autorytety

własną drogą-prawdą-życiem dojrzałem

do osobowego poznania i kontemplacji

Prawdy Żywej na obraz Boży i Logosu

zobaczyłem bo wtedy tam cały byłem

za granicą posesji przy Tej Sadzawce

strzegąc bawiących się wnuków

taki warunek przyczynowo-skutkowy

zobaczyłem jakby skrót historii

omiatając wzrokiem daną przestrzeń

stary dom drewniany z werandą

i figurę Matki Bożej w rogu Ogrodu

dom z 1908 figura MBA z 1910 roku

ponad sto lat spotkań rodzinnych

i bawiących się tutaj latem dzieci

połączonych ideałami genami kulturą

miejsce wypełnione spełnione marzeniami

Marii która chciała być świętą

najpierw zakonnicą-dziewicą miłosierną

potem żoną i bezdzietną nauczycielką

potrzeby biednych opuszczonych dzieci

uczenia wychowania były jej potrzebą

ideały ukształtowane w rodzinie i epoce

z ważną rolą i twórczością wuja Prusa

Matko Boska Annopolska

wymarzyła Cię Jackowska

a gdy z mężem tu przybyła

Twą figurę wystawiła.

ideały swe wcieliła.

Wielu ludzi już tu było

i do Ciebie się modliło.

Kapaoni tu wzrastali

i pomocy Twej doznali.

lecz gdy dziatwa w świat ucieka

niech przemożna Twa opieka

podąża za nimi stale

i pociągu ku Twej chwale (1930)

pokolenie mojego ojca tu wzrosło

nie tylko świeżym powietrzem i naturą

wychowane według ideałów pokoleń

miłością Ojczyzny i Kościoła

wojny to miejsce przetrwało i PRL

wraz z nami doczekało Solidarności

wolnej niepodległej Polski w UE

wkorzenione tożsamością w kulturę

MBA była patronką opiekunką naszą

ważną dla działań niepodległości historii

za naszych czasów msze były odprawiane

a nawet odwiedził to miejsce biskup

  

ideały tutejsze cało-rodzinne zaowocowały

próbą budowy wspólnoty gminy parafii szkoły

ku ideałowi pojednania w święto Trzech Króli

Polska o tym usłyszała w Sejmie i Kościół

wydawało mi się długi czas normalne

że tak jest będzie bo było coś wcześniej

że łańcuchem pokoleń sięgamy nieba

że czas się wypełnia i ideały przeżywają

że wiara i rozum poznać mogą prawdę

ją kontemplować być jej współświątynią

że w wolnym kraju nikt tego nie zmieni

a sanktuarium MBA z miłości jest i będzie 

ale każdy proboszcz kiedyś odejść musi

a następca mieć inne poglądy na całość

zarządzając inaczej historią i ludźmi

władzą uzurpowaną nad czasoprzestrzenią

z kurii dali nowemu księdzu świadectwo

przysłaliśmy wam świątobliwego kapłana

owszem pilnuje porządku nabożeństw itp

nie mając pojęcia o wspólnocie i dialogu

przylgnął do inaczej myślących

stali się jego jakby baldachimem

wyniósł nasze Wota Wdzięczności z kościoła

ustanowił nowe paradygmaty pobożności

więc zobaczyłem dzisiaj patoreligię

jej skutki tragiczne dla Polski-Polek-Polaków

bez łączności z duchem czasu i miejsca i JPII

tylko z jakąś ideologią katolicko-wyborczą

zobaczyłem i widzę szkłem bolesnym

gdzie oni są dzisiaj biskup ksiądz Lud Boży

u Tej-Tego którzy się tym miejscem opiekują

jak opiekowali zawsze ponad poglądy czyjeś

dzieci bawią się jak bawiły i stary dom stoi

w rogu Ogrodu obmodlona Matka Boska z Murilla

pokoleniowe chóry wyśpiewują chwałę i sobory

tylko tych mainstreamowych dziś tutaj nie ma

mainstreamowi pilnują porządku nabożeństw

strzegą jak oka w głowie swoich kalendarzy

dla nich wszystko się dzieje nakazem władzy

inne armie zwołuje dzisiaj ich hierarchia

religia szczera to nie obowiązek dla mas

w jedną stronę zobowiązujący i prawo

że my coś jej musimy nawet bezrozumnie

wbrew faktom prawdzie uczuciom osoby

głowy nawet mamy położyć pod topór

bez czucia tożsamości serca i rozumu

bo tak chce i egzekwuje jakaś władza

księdza kurii tradycji i ich koterii-partii

nie jak Jezus który odszedł i nie wrócił

gdy tradycjonaliści chcieli zrzucić z góry

komu czemu był i pozostał wierny w osobie

wierze rozumowi sercu ciału uczuciom

religia prawdziwa także w XXI wieku

rośnie na wolności dialogu wspólnocie

jest wiązaniem-relacją dwustronną

a ich nie ma dzisiaj z nami

religia prawdziwa wobec Boga i człowieka

przestrzeń dla odkrywania braterstwa

na obraz najgłębszych potrzeb w i z natury

dialogu rozumienia wspólnoty miłości

religia prawdziwa wymaga szczerości

nie zostawia sfer ciemności i półprawd

w której rosną nie tylko pedofile 

światło wiedzy i kultury wszystko rozświeci

religia światła szczerości objawiania

nie zaciemniania tradycją i obowiązkami

religia bez tabu seksualności i w ogóle

gdzie wszyscy o wszystkich wszystko wiedzą

dziś objawiła wstrętne oblicze patoreligii

dobrze choć że samoświadomość nas broni

jestem i zostanę w tym samym miejscu

z wnukami przed i w sanktuarium MBA

ps

wybory samorządowe znów mamy

wiem czym konsekwentnie się kieruję

żeby świat był lepszy (w adekwatności)

przez dialog prawdę wspólnotę kultury

       (poniedziałek, 4 marca 2023, g. 14.03)

***

ad duszpasterstwa

mam własną propozycję

nową względem tradycji

choć wiedzie do początków

naszej ery i cech kulturowych

tradycję nazwę teoretyzowaniem

ktoś mówi mi co piszą podręczniki

prawda teoretyzowana

mnie to już nie zaspokoi

potrzebuję prawdy żywej osobowej

a ta teorią być nigdy nie może

bo dzieje się

dusz-pasterstwo nie jest sekcją trupa

przynajmniej to moje

każe każdemu rozumieć siebie

od początków świadomości swojej

całej życiowej drogi i wyborów

w świetle rozumień i nie i poza

z aktywnym udziałem świata (dziejów)

jeśli one – trzy – cię nie oskarżają

i ja ciebie nie oskarżę 

twojego czynu postępowania myśli

sam sama wiesz to i unieś

     (sobota, 2 marca 2024, g. 19.22)

***

punkt odniesienia (min-max)

          /trzeba przeżyć by poznać/

nie steoretyzowany Bóg

tym bardziej ideologie

nie mody ani uprzedzenia

ale życie samo

w tej trójcy jedynie niezwykłej

jaką jest nasza droga-prawda-życie

nasza moja twoja nie jakaś w ogóle

także w kulturze Dobrej Nowiny

każdy czyn każda myśl

moja twoja konkretna nie teorii

weryfikuje zawsze swoją wagę

nie czyimś rozważaniem

ale naszym życiem osób

z dobrodziejstwem jak i błędami

       (sobota, 2 marca 2024, g. 17.53)

***

księża z prawa kanonicznego

             /pewnie niestety i cały Kościół/

wychowani rzeźbieni na kowadle tradycji

nie znają człowieka współczesnego

mówią i działają prawem (według niego)

nie dialogiem Dobrej Nowiny (i Soboru)

we współczesnej nam zawsze kulturze

niech nie przemawiają więcej prawem

ale własnym osobowym doświadczeniem

zakładamy że codziennym jak służba

doświadczeniem Boga osobowego

ale muszą znać język do tego

językiem wyuczonej metafizyki już się nie da

a z psychologii i fenomenologii za słabi

wręcz bezradni jak dzieci

choć to był język Jana Pawła II

na żywo do milionów mówił i w encyklikach

księżom zagubionym w czasoprzestrzeni kultury

zamieszkującym układy władzy i tradycji

mówimy bye bye

panowie to już se ne vrati

staliście się skansenem klerykalizmu

teologia na fenomenologii w powijakach

niech se będzie i czeka na nowych Tomaszów

ale żeby duszpasterstwo ciągle średniowieczne

trudno pojąć myślącym (z homo sapiens)

niechże Watykan pamięta na konklawe

     (poniedziałek, 26 lutego 2024, g. 16.32)

***

moja religia

      /wielu (katolików) już myśli podobnie/

choć uważam że może jej nie być

mam (swoją)

tego nie dały katechizmy i podręczniki

z pewnością nie tradycja i wychowanie

nie od razu zrozumiałem ten dar

dar darów czyli sens wszystkiego w życiu

ale od dawna z niego korzystałem

nie nazywając przecież swoją religią

najpierw przyszło przeżywanie sensu

że dobre jest to co mnie prowadzi

i doprowadziło aż tutaj

czyli źródłowe przeżycie jest bo było

i jakby biblijne widział że było dobre

czyli konstatacja Boga Stwórcy

że najpierw zechciał i się stało coś

a gdy zobaczył widział że było dobre

to jakby prawzór 

historycznej wypowiedzi Jezusa

że jest Drogą i Prawdą i Życiem

co zwróciło moją uwagę na podaną trójcę

nie jako przypadkową wyliczankę

ale metodę znajdywania sensu w Logosie

czyli jedności podmiotowości osoby

w całości rzeczywistości

najpierw przyszło przeżywanie prawdy

która tak silna że aż współświątynią jest

wraz z podmiotem ją poznającym

aspektów istotowych i konstytutywnych

całej rzeczywistości

człowieka świata dla wierzących i Boga

i otóż dzisiaj w każdej sprawie

także w sprawie ciężkiej trudnej 

pokój odnajduję przywołując sens-Logos

który doświadczyłem-przeżyłem osobowo

drogą swą prawdą poznaną i życiem które jest

dzisiaj w każdej sprawie

także w sprawie ciężkiej trudnej aż po śmierć 

pokój znajduję wchodząc w kontemplację prawdę

która zawsze jest osobowa

którą poznaję aż się utożsamiam

stając jednością z nią w Logosie najwyższym

w Logosie jedynym jedności całości realnej

  

pokój znajduję wchodząc w kontemplację prawdę

danej mi na wszystkich moich skrzydłach

natury rodziny kultury wad i talentów

w wymiarze osoby wspólnoty dialogu godności  

nie instytucji organizacji obrzędów tradycji

     (piątek, 23 lutego 2024, g. 16.14)

***

religia

      /kres sojuszom ołtarzy z czymkolwiek/

temat jak temat

trzeba jednak dorosnąć

w latach i rozumie

żeby go obrobić jako tako

dorasta się nie teorią

tym bardziej modą i głupotą

ale doświadczeniem szczerym

całości drogi-prawdy-życia

całość domaga się jedności

kawałki o całości mało wiedzą

mogą co najwyżej się domyślać

taką tajemnicą w sumie są

tajemnicą trudną do ogarniecia

bo zawsze w jakiejś perspektywie

z jakiegoś punku widzenia

(samo)świadomego podmiotu 

schematy i uprzedzenia mnie obrażają

z pseudointeligencji się rodzą 

z wielkim udziałem lenistwa

łatwo im o religii pobzdurzyć

religia to system i organizacja

wokół teorii i doświadczeń człowieka

świata spraw ostatecznych przeznaczeń

duchowych z najwyższym pojęciem Boga

system i organizacja z własną historią

twierdzeń tradycji nakazów władzy itd.

znajdujący oparcie w społeczeństwie

które łoży na ich utrzymanie

słyszy się o naturalnych i objawionych

choć w obu przypadkach

trzeba poznać i doświadczyć jakoś

są też wielkie religie małe i sekty

zdziwię wielu końcową konstatacją

o niekonieczności podziałów w tradycji

na i z religią w kulturze w ogóle

jako czegoś innego i szczególnego

przecież ja człowiek jestem świątynią

i to nie kształtów architektonicznych

co najwyższą świątynią Ducha Świętości

o dziwo mogę się bez religii obejść

bo czy trzeba oddzielnych systemów

w jednej niepowtrzalnej egzystencji

czy sama rozumnośc w kulturze nie starczy

uważam na koniec życia że wystarczy

jestem świątynią Ducha (i) Świętości

ba mogę kontemplować prawdę

stając się ową świątynią jeszcze bardziej

współświątynia i dobra i prawdy i piękna

Boże wielki święty niepowtarzalny

jesteś w nas w każdej i każdym

kto życie wewnętrzne w sobie odkrył

ponad systemy i organizacje

owszem niech religie i kościoły będą

ofertą dla wszystkich dobrej woli

którzy gdy chcą mogą skorzystać

wolni od nakazów tradycji i klerykalizmu

niech tam spotkają dobre okoliczności

swojej wolności dar wspólnoty i dialog

oczywiście w pięknie modlitwy adoracji

rozumienia wszystkich z wzajemnością

chrześcijanie mają sakramenty i Biblię

niech się nimi cieszą i sycą obficie

nie walcząc przez to z inaczej wierzącymi

krzycząc oskrżajac że coś chcę im zabrać

rzeczywistość jaka jest wszyscy widzą

otacza nas wypełnia przepełnia i syci

obyśmy jak najbardziej racjonalni byli

znajdując sens najwyższy i spełnienie

    (czwartek, 22 lutego 2024, g. 14.47) 

***

zdradzeni

     /dzięki innym rozumiemy życie lepiej/

wydano wyrok

sąd w imieniu RP

w sprawie pobicia Kwaśniaka

za kontrolę banku w Wołominie

znanego jako SKOK Wołomin

pobity przeżył

jego żona się pochorowała i zmarła

on się uważa za zdradzonego

przez państwo polskie

słucham i powiem analogicznie

i ja czuję się za zdradzonego

choć inaczej i proporcjonalnie

przez samorząd i Kościół

jakbym dla nich nie zaistniał

i był gównem na butach

     (czwartek, 22 lutego 2024, g. 11.09)

***

śmierć i całość

         /kiedy usłyszysz że czerw gałąź wierci/

o czym z tobą rozmawiać

ze mną rozmawiaj o całości

nie uciekając od śmierci

to ci wytłumaczę

że liczy się całość nie śmierć

w cudownej tajemnicy życia

chyba każdy kto dużo przeżył

wie to i rozumie dobrze

na przykładzie Norwida mówię

przemilczenia źle służą

nie mówiąc się nie doskonalimy

w rozumieniu całości i śmierci

liczy się całość

zwłaszcza gdy odnajdzie jedność

drogi-prawdy-życia w osobie

     (środa, 21 lutego 2024, g. 18.55)

***

świat bez wspólnoty

        /wspólnota i miłość są tożsame?!/

powiedział głupi w sercu swoim

co to jest wspólnota i po co mi ona

może w odwrotnej kolejności

choć może poprzestałby na drugim

stwierdzeniu po co nie wiedząc czym jest

więcej niż grupa czy zespół

które się mają jak pięść do oka

nijak zestawić ze wspólnotą

cudu do pospolitości

choć stado u wilków wiele znaczy

no i przykłady pszczół i mrówek

na szczęście mam inne doświadczenie

i wiem jakim cudem jest

mam nawet teorię jak powstaje

…

nie wyobrażam sobie świata bez

choć jest zanikającym zjawiskiem

mam nadzieję że kiedyś gdzieś odżyje

na pewno życzę tego każdej i każdemu

pomyślcie o dzieciach bez

z chorobą sierocą na całe życie

       (wtorek, 20 lutego 2024, g. 20.54)

***

w ośrodku zdrowia

        /z serca naszej galaktyki, silnie zakrzywia czasoprzestrzeń/

czekam

czekam długo

wynajduję sobie zajęcia

siedzę oparty o ścianę

zamykam oczy

wchodzę w świat którego inni nie widzą

w moim świecie wewnętrznym

są teraz same dobre sprawy i rzeczy

nade wszystko jest to świat osobowy

najbliższe osoby są horyzontem

najlepsze zdarzenia i wartości

dobro-prawda-piękno jakie są

nie mogę teraz (nie można) chcieć zła

w poczekalni ośrodka zdrowia

poczekalnia ośrodek zdrowie ma sens

włącza się moja mantra

nie ja Ty Bóg Miłość

Chrystus pokój dobro amen

nikt nie chce tu zła

Dobra Nowina mnie przepełnia

każdy sam zdobywa jej miarę

mam swoją nie za kogoś wyobraźnię

więcej nawet przecież niż wyobraźnię

miarę i horyzont największego dobra

wielki dar drogi-prawdy-życia

w tym świecie Bóg nie jest zagrożeniem

dla światopoglądów nauk i mód

tu jest największym możliwym Dobrem

największą Prawdą największym Pięknem

tak doświadczam i chcę żeby tu ze mną był

jako ojciec i brat i przyjaciel i rozmówca i tło

głupi kto szuka go w widzialnym świecie

w materii wśród przedmiotów rzeczy teorii

nie znajdzie nawet w boskiej cząstce Higgsa

materia niech sobie radzi jak umie bez Niego

ale w świecie wewnętrznym jest możliwy

ba jest koniecznością w ośrodku zdrowia

jest ponad promieniowanie tła w fizyce

jest przenikaniem osobowym i objawianiem

objawianiem przeżywaniem osobowego sensu

uobecnianiem uaktualnieniem sensu-logosu

tchnieniem życia w największym wymiarze

nie fizyką lecz całą kulturą odpoznawany

co przemyślałem i zapisałem ja Józef K

i dzielę się z całym wielkim wszechświatem

akurat w środę popielcową i walentynki’24

i nie wyobrażam sobie świata dla ludzi

nie materialnego ale wewnętrznego

w którym by go brakowało i tam go szukajcie

      (czwartek, 15 lutego 2024, g. 13.32)      

***

odpryski i aspekty

        /starość daje takie możliwości przed demencją/

to przychodzi z wiekiem

sumą jest bardziej i całkowaniem

wszystkiego (rzeczy spraw aspektów)

z czasoprzestrzeni na świadomości

i tu możemy dywagować precyzując

na świadomości czy w świadomości

bo tak jest z każdą-każdym podmiotem

że w czasie świadomego rozwoju

spotyka się chce nie chce zderza

z mnóstwem pra i drobin rzeczywistości

analogia cząstek elementarnych się ciśnie

odpryski i aspekty owych owej całości

padają na świadomość osobową (osoby)

z jej podmiotowym biegunem (centrum)

starość daje szansę owocowania

w dziedzinie odczytywania sensów

z udziałem całości życia osobowego

czyli drogi-prawdy-życia

każdy odprysk i aspekt jak diament

w świetle całości przeżytej czasoprzestrzeni

z historią dziejów ludzkiej kultury

tak jak nam osobom było dane

i wtedy cuda dopiero widzieć możemy

w najbogatszym możliwym prześwietleniu

bo w lepszym od fizykalnych fal Roentgena

błyszczy promieniuje dobro-prawda-piękno

     (środa, 14 lutego 2024, g. 17.41)

***

relacje osobowe

        /wypadło dokończenie w walentynki przypadkiem/

najwyższym poziomem istnienia są

cóż z nimi równać się może

według mnie nic

można mówić o nich 

analogicznie i bardziej dosłownie

w kulturze jakby inną nauki funkcją

osoba jest cudem rzeczywistości

choć w materii żyje jest niewidzialna

nie ma wciąż dobrej jej definicji

ani jej zmierzyć zważyć zliczyć się da

najpierwsze z rodzicami opiekunami

bez których dalszy ciąg się nie zadzieją

potem w rodzinie ogólnie zazwyczaj

aż dochodzi miłość dalszego rozwoju osoby

z dziewczyną chłopakiem narzeczonymi

z mężem żoną partnerem dzisiaj także

potem jeszcze z dziećmi własnymi i w ogóle

pod koniec z wnukami bywa że i pra-

relacje osobowe są kosmiczne

w naszym ludzkim wszechświecie

materia karier i bogactw ich nie zastąpi 

        (środa, 14 lutego 2024, g. 15.40)

***

nikt mi już tego nie zabierze

przyjadą wnuczki wnuki

nikt mi nie zabierze radości

która z nimi zawsze przybywa

z ich emocjami rozumem i wiarą

całokształtem w formie cielesnej

z plastycznością mistrzowskich arcydzieł

radość relacji z osobami

serdecznie bez żadnego interesu

obraz i podobieństwo Boga Żywego

to żadna moja wiedza tajemna

słowa pasują tu wewnętrznie i się piszą

mocą doświadczenia wewnętrznego

czyż doświadczeniem wewnętrznym

nie staje się nasze wszystko najważniejsze

dane osobowo drogą-prawdą-życiem

wnuczki wnuki dorosną kiedyś

może pamiętać nawet nie będą

ale mnie nikt już tego nie zabierze

w życiu dzieje się dzieje

jednym mniej drugim więcej

przeważnie niezliczone mnóstwo

  

długo dojrzewamy by rozumieć docenić

przecież małżeństwo jest z miłości

i zachwyt kiedy rodzą się dzieci

  

na starość już chyba jesteśmy dojrzali

we wnukach eksplodujemy egzystencjalnie

w relacji osobowej dwóch pokoleń

ta filozofia winna być w elementarzach

na niej powinniśmy uczyć się liter

człowiek zwany gatunkowo homo sapiens

problem depopulacji skądś się bierze

ba problem ludzi nieszczęśliwych

przez rozwody zdrady aborcje gendery itd

przyjadą wnuczki wnuki

nikt mi nie zabierze radości

cóż więc śmierć uczynić mi może

        (piątek, 9 lutego 2024, g. 18.32)

***

wdzięczność Jezusowi

traktat antropo-teo-logiczny

powiedział głupi w sercu swoim

wszystko mi jedno

a mnie nie

choć najmądrzejszym nie jestem

chcę jednak uczciwie sprawozdać

jak się sprawy moje potoczyły

i jeszcze się mają w wieku lat 70

przyjaźnić się każdy człowiek chce

chciałbym i ja z Jezusem

którego poznałem po słowach i czynach

i po niezliczonych opracowaniach

dlaczego nie

tylko dlatego że religia zawłaszcza jakby

i ja miałem na tej drodze wzloty i upadki

już w dzieciństwie po swojemu

z dużym udziałem wyobraźni

deklaracji kto jest jedyny największy

nie tylko w trzech osobach

szybowałem podniebnie

Taize było jak oaza w świecie młodości

i książka o Matce Teresie

która arcydziełem chciała służyć ludzkości

czyli wszystkim ludziom i ich Bogu

na stare lata dopiero zrozumiałem

- przyszło dzięki konkretowi wydarzeń życia -

innowacyjną metodę Jezusa

dzięki temu

jeszcze bardziej bym chciał się z nim przyjaźnić

żeby nie brać całości w chwilowym kawałku

zwłaszcza kawałka za całość ideologicznie

zwrócił mi Jezus uwagę na jedność całości

ba na jej absolutną wartość 

nawet teologicznie

cóż dopiero antropologią kulturową

nie sama prawda w dziedzinie religii decyduje

ale jak ci się życie ułożyło z twoimi decyzjami

i świat jak wokół się kręcił nie pytając o zdanie

czyli droga-prawda-życie

a to już o dogmatykę potrąca

czego póki co teologowie nie usłyszeli

zakopani po uszy w teorię prawdy wiary

a oto tu jest coś więcej

czemu daję świadectwo

i cóż że tylko ja Józef K

bóg epoki cyfrowej

czy inny jest od Boga Biblii

może imaginarium jak to się mówi

wiadomo że swojej epoki nikt nie przeskoczy

imaginarium mamy na swoją miarę i czasu 

religia się myli

ta przekazana mi tradycją

sprowadza wszystko do teorii wiary

jakby z księżyca urwali się wszyscy

a każdy jest inny sobą nade wszystko

co należy szanować nie tylko homiletycznie

dziwne że słyszeli ale nie usłyszeli

że droga i prawda i życie się liczą

nie jedno bez drugiego i trzeciego

jakby właśnie z księżyców spadli

w bezkształtnym świecie bez Logosu

a przecież jest sens jest sens jest sens

i to co (wiele i najwięcej) znaczy

i tego trzeba odszukać we wszystkim

nie przypadkowości przypadków

o sobie wiem już chyba wszystko

nie sądzę że jeszcze mnie coś zaskoczy

Bóg teorii i mnie już nie interesuje

no i cóż mi po nim

ale znalazłem Boga Żywego

w rodzinie wielu pokoleń nade wszystko

co zogniskowało się w Sanktuarium Annopolskim

w Norwidowskiej Rzeczpospolitej

to jest konkret

który się dzieje nie tylko jako teoremat

droga-prawda-życie tu prowadzą

(śr. 8 lut/ 2024, g. 14.40) TU- Rok_Norwidowski_widziane ze Strachówki